Laos en Cambodja

Lieve lezers,

Allereerst mijn welgemeende excuses voor mijn extreme luiheid waardoor dit tweede reisverslag even op zich deed wachten. Ik ben inmiddels aan gekomen in Ho Chi Minh City, beter bekend als Saigon (Vietnam). Voor degenen die dit nog niet gehoord hebben, wil ik eerst iemand aan jullie voorstellen. Nadat ik mijn laatste reisverhaal had geüpload was ik nog een paar dagen in Luang Prabang. Daar heb ik de superleuke Kiwi (voor de leken onder ons, zo worden inwoners van Nieuw-Zeeland ook wel genoemd) Jessi ontmoet. Ik kende haar al van de Gibbon Experience, maar daar hadden we elkaar nog niet echt gesproken. In Luang Prabang sloeg de vonk echter over na een gezellige avond bij Utopia bar. De volgende dag (28 november) gingen wij, samen met Ashley (een Engelse jongen) en Remi (een Belg) in een minivan naar Vang Vieng.

Vang Vieng staat voornamelijk bekend om het tuben, oftewel in een rubberband op een rivier dobberen terwijl je allemaal barretjes passeert voor een drankje. Helaas heeft deze leuke activiteit ook een trieste kant, door het overlijden van drie backpackers een week daarvoor waren de meeste bars gesloten. Dit is niet de eerste keer dat dit is gebeurd in Vang Vieng, en komt voornamelijk door het iets te enthousiast gebruik maken van de aanwezigheid van alle alcohol, want de rivier is absoluut niet gevaarlijk kan ik uit eigen ervaring meedelen. Ik heb verder in Vang Vieng nog een kleine mountainbike tour gedaan met Remi, waarmee we de Blue Lagoon (helderblauwe bron en zwemgelegenheid) en een grot bezochten. Daarnaast was het vooral veel feesten in Sakura bar.

De volgende stop in Laos was de hoofdstad Vientiane. Hier was niet echt iets noemenswaardig te doen en het was voornamelijk een tussenstop op weg naar Thakhek. Thakhek het begin- en eindpunt van The Loop, een scootertocht van ruim 500 kilometer in het midden van Laos. Ik heb deze tocht samen met Jessi en Yehuda (een Israëlische jongen) gedaan. Ondanks dat redelijk wat backpackers deze tocht doen, kom je nauwelijks westerlingen tegen in alle kleine dorpjes die je passeert. De tour duurde voor ons vier dagen, en we hebben genoten van de prachtige uitzichten in dit deel van Laos. Het hoogtepunt was de Konglor cave, een grot van 7,5 kilometer lang waar een riviertje doorheen stroomt en dus met boot te bevaren is, erg indrukwekkend.

Dinsdag 8 december namen we 's avonds de nachtbus naar Nakasang. Nachtbussen in Laos en Cambodja zijn werkelijk waar fantastisch, met veel luide muziek en het is gebruikelijk in deze landen om te toeteren als er een andere verkeersdeelnemer gepasseerd moet worden (als waarschuwing). Nakasang ligt helemaal in het zuiden van Laos aan de Mekong, en na een korte boottocht kwamen we aan op Don Det, één van de "4000 islands" in dit deel van de Mekong. Hier hebben Jessi en ik vier dagen lang alleen maar gerelaxt, en wat een heerlijke plek om dit te doen. Ook kwamen we Ashley weer tegen, die inmiddels samen met Saara uit Finland reisde.

Zondag 13 december was het tijd voor mijn tweede grensovergang van deze reis, op naar Siem Reap in Cambodja. In deze stad zelf is niet veel te doen, maar alle toeristen daar komen voor de Angkor tempels. Het Angkor complex is erg indrukwekkend en zo groot dat het gebruikelijk is om een driedagenpas aan te schaffen. De meest bekende tempel is Angkor Wat, het grootste religieuze gebouw ter wereld. Naast het bezoeken van de tempels hebben we genoten van de vele lekkere restaurants in Siem Reap en op zijn tijd een biertje en een cocktail gedaan in één van de vele bars in Pub Street.

Na een paar niet-noemenswaardige dagen in Battambang gingen we naar Sihanoukville, aan de kust van Cambodja. We hadden besloten hier kerst te vieren, en oud en nieuw op het eiland Koh Rong. We kwamen aan op 24 december en besloten die avond een luxe kerstdiner te hebben. En de luxe straalde absoluut van de rekening af, een rib uit het magere lijf van een backpacker. Desalniettemin was dit het zeker waard, gegeven de romantische setting op het strand en een fantastisch driegangenmenu. De overige dagen in Sihanoukville bestonden uit relaxen op het strand en 's avonds feesten op datzelfde strand, alvorens we op 29 december de boot naar Koh Rong namen.

Op Koh Rong kwamen we Saara en Ashley ook weer tegen, net als in Siem Reap, Battambang en Sihanoukville. We trokken in Cambodja veel met ze op, het enige verschil was dat ze een paar dagen voor liepen op ons schema. Het ritme van Sihanoukville zetten we moeiteloos door in Koh Rong, waardoor ik ook hier niet veel meer over zal vertellen, behalve dat het een erg mooi tropisch eiland is met een leuke (feest)sfeer.

Van al het relaxen (lees: niets doen) en feesten wordt je ironisch genoeg ook op een gegeven moment moe, en zondag 3 januari zetten Jessi en ik onze reis voort naar Phnom Penh om weer eens wat te ondernemen. Hier hebben wij namelijk de Killing Fields en een voormalige gevangenis bezocht. Deze bezienswaardigheden komen voort uit het Khmer Rouge regime (1975-1979), een inktzwarte bladzijde in de geschiedenis van Cambodja waarbij onder de meest verschrikkelijke omstandigheden meer dan 25(!) procent van de bevolking is uitgeroeid.

Om toch met een positieve noot te eindigen; na het regelen van onze visums in Phnom Penh zijn Jessi en ik vertokken naar Vietnam. We reizen na ongeveer 6 weken nog steeds samen en zijn erg gelukkig met elkaar.

Ciao en een dikke knuffel,
Sam